ผู้เขียน: จิ่วลู่เฟยเซียง (九鹭非香)

ผู้แปล: ห้องสมุด

สนพ. ห้องสมุด, พิมพ์ครั้งที่ 1, มิถุนายน 2560

(2 เล่มจบ)

          ลู่เจาเหยา เป็นจอมมารที่ได้ชื่อว่าเหี้ยมโหดมานานนับศตวรรษ ชื่อของนางทำให้ทั้งฝ่ายธรรมะและอธรรมต้องตัวสั่นด้วยความหวั่นเกรง แต่ในขณะที่นางกำลังรุ่งโรจน์อย่างถึงที่สุด กลับต้องมาตายในสภาพน่าอนาถ! ตาย ด้วยน้ำมือของศิษย์ที่ไร้ฝีมือที่สุดในสำนัก เจ้าเด็กเฝ้าประตูที่นางเก็บมาคนนั้น! วิญญาณของนางได้แต่นั่งสาบแช่งอยู่บนป้ายหลุมศพตัวเอง ป้ายที่แม้แต่ชื่อก็ไม่มีสลักไว้ แม้ตอนมีชีวิตจะยิ่งใหญ่เพียงใด แต่ในโลกของผีนั้นนางกลับลำบากเสียยิ่งกว่าขอทานเสียอีก ลู่เจาเหยาได้แต่แค้นเจ้าอัปลักษณ์ผู้นั้นที่ทำให้นางต้องตายแถมตกต่ำถึงเพียงนี้ และแล้วเมื่อโอกาสมาถึง นางก็ไม่ลังเลที่จะคว้าไว้ นางจะแก้แค้นแล้วแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเป็นของนางกลับคืนมา!

          เพิ่งอ่านจบสด ๆ ร้อน ๆ วันนี้เลย อีกหนึ่งผลงานของ จิ่วลู่เฟยเซียง (九鹭非香) เพราะหาเรื่องย่อของเรื่องนี้อ่านนั่นแหละ ถึงได้เจอว่า ล่าหัวใจมังกร (护心) ก็เป็นงานของนักเขียนคนนี้ แค่เห็นพล็อตก็น่าจะฮาแล้วอะ ผีสาวอดีตจอมมารที่ตายตาไม่หลับ เพราะถูกคนเฝ้าประตูสำนักตัวเองฆ่าตายในสภาพน่าอนาถ เมื่อโอกาสแก้แค้นมาถึงมือ นางจะพลาดไปได้อย่างไร

          ฮานางเอกมาก จอมมารอะไรก็ไม่รู้ ดูไม่เต็มเต็ง ไม่เห็นจะมีมาดจอมมารตรงไหน ขี้บ่นที่สุด แถมความคิดแต่ละอย่างนี่แบบ อ่านไปขำไป แล้วก็ต้องส่ายหัว นี่เจ๊คิดออกมาได้ไงเนี่ย ดำเป็นขาว ขาวเป็นดำ มองโลกในแง่ร้ายสุด พระเอกบอกอยากให้นางมาทวงแค้น (คือจริง ๆ เขาคิดถึง จะมาแก้แค้น หรือมาฆ่าก็ขอให้มาเถอะ อยากเจองิ) แต่เจ๊ก็คิดไปอีกทาง ว่าหนอย! ไอ้เด็กนี่ มันท้าทายข้า! หรืออย่างตอนที่ไปอ้อยพระเอกนี่ก็ฮา คือเจ๊เขาสายมโนเข้าข้างตัวเองหนักมาก แถมเป็นพวกขาดความละเอียดอ่อน และไม่คิดอะไรเลยจนคนอ่านอดสูใจ คือคนเขารู้กันครึ่งค่อนโลกละว่าพระเอกชอบนาง แต่เจ๊เขาก็ทึ่มอยู่นานมากกกกก อยากเขกกะโหลกผี 😂 

          ส่วนพระเอกก็ซื่อและเจียมตัวมาก หลังอัปเลเวลแล้วโคตรเท่ รักนางเอกมากด้วย มีมุมน่ารักเล็ก ๆ เวลาเขิน ตอนหึง กับเวลาอยู่กับนางเอก แต่เราว่ายังไม่ค่อยปล่อยออร่าให้กรี๊ดเท่าไร คงเพราะเรื่องนี้เล่าผ่านมุมมองของลู่เจาเหยา ภาพลักษณ์ของพระเอกก็ล้วนแต่เล่าผ่านสายตาและความคิดของนาง หรือจริง ๆ อาจจะเพราะไม่มีโอกาสได้เปล่งออร่า เพราะถูกความเกรียนของเจาเหยาเล่นงานเข้าก่อน 55 เราจะได้เห็นพระเอกแสดงอาการแบบหัวเราะไม่ออก ร้องไห้ไม่ได้เพราะเจ๊เขาบ่อยมาก แต่เวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันก็ฟินอยู่นะ มุ้งมิ้งไม่เหลือคราบมารกันเลย

          แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ทำให้เราถึงกับร้องไห้ แต่ไม่ได้แปลว่าสนุกน้อยกว่าเรื่องอื่น ๆ เลย เราจะได้ฮามากกว่าเศร้าอะ แน่นอนว่าท่ามกลางความตลกนั้นยังซ่อนเรื่องน่าสะเทือนใจไว้ตามสไตล์ของผู้เขียน แต่ก็ตัดอารมณ์เข้าฉากฮาได้เหมือนในหนังตลก ปมปัญหาก็ซับซ้อนทำให้ใจหายใจคว่ำได้ตลอดเรื่อง เฉลยปมนี้เสร็จก็มีเรื่องใหม่ให้ลุ้นต่อ อ่านต่อเนื่องรวดเดียวจบ